admin Kocioł na paliwo stałe jest przeznaczony do ogrzewania pomieszczeń i przygotowywania ciepłej wody użytkowej. Ciepło produkowane jest poprzez spalanie takich paliw jak zrębki, pellet i węgiel kamienny, a następnie rozprowadzane przez wodny system ogrzewania centralnego do wszystkich pomieszczeń.
Kotły na paliwo stałe – kiedy stały się popularne?
System zabezpieczenia zamkniętego zaczął być w latach 90-tych coraz bardziej popularny, zastępując system otwarty. Odznaczał się on wieloma zaletami w porównaniu do niego. Jednakże problemem były kotły na paliwa stałe, które mają dużą bezwładność termiczną, co sprawiało, że nie radziły sobie w sytuacjach awaryjnych, jak na przykład chwilowe wyłączenie prądu i niedziałanie pompy obiegowej C.O. Do 2009 roku, kocioł na paliwo stałe musiał być zabezpieczony zgodnie z dawnym systemem otwartym. Jednakże od tego czasu, sytuacja prawna się zmieniła. Minister Infrastruktury wydał rozporządzenie 7 kwietnia 2009 roku, które pozwoliło na stosowanie układów zamkniętych C.O., o ile zostanie zastosowane skuteczne urządzenie do usuwania nadmiaru ciepła w sytuacji awaryjnej. W związku z tym, wielu producentów kotłów na paliwo stałe, oraz kominków z płaszczem wodnym (które także są kotłami), zaczęło wyposażać swoje produkty w odpowiednie zabezpieczenie, w postaci wężownicy w płaszczu wodnym kotła, połączonej z bezprądowym zaworem bezpieczeństwa.
Wymagania dla kotłów na paliwo stałe
W celu ograniczenia szkodliwych substancji emitowanych do atmosfery w procesie grzewczym polityka Unii Europejskiej wymaga, aby nowe kotły na paliwo stałe spełniały wymagania 5 klasy energetycznej. Aby to osiągnąć, Unijny ekoprojekt zapewnia określenie minimalnych wymagań dotyczących sprawności cieplnej oraz limitów emisji zanieczyszczeń wytwarzanych przez kotły na paliwo stałe.
Obsługa kotłów na paliwo stałe
Kotły na paliwo stałe, ze względu na dużą masę spalanego paliwa oraz z uwagi na swoją bezwładność cieplną, są w ograniczonym stopniu podatne na regulację mocy. Podstawowy sposób sterowania polega na regulacji dopływu powietrza spalania, który może być realizowany za pomocą miarkowników ciągu lub wentylatora nadmuchowego, pracującego z częstotliwością i mocą uzależnioną od zapotrzebowania powietrza spalania. Sterowanie tymi urządzeniami odbywa się za pomocą termostatów kotłowych lub pokojowych, reagujących odpowiednio na zmiany temperatury wody zasilającej lub temperatury panującej w pomieszczeniach.
Kotły wyposażone w wentylator nadmuchowy najlepiej nadają się do spalania miału węglowego. Ze względu na to, że woda w obiegu kotłowym nie powinna mieć temperatury niższej niż 70°C (w przeciwnym wypadku na wymienniku ciepła wystąpi osad sadzy, zmniejszający sprawność przejmowania ciepła), korzystnym rozwiązaniem jest zastosowanie zbiornika buforowego lub wymiennika ciepła, który umożliwi utrzymanie różnych temperatur w obiegu kotła i w pozostałej części instalacji grzewczej.
